PBM

De term PBM verwijst naar Persoonlijke Beschermingsmiddelen die worden gebruikt in de arbeidsveiligheid. Dit is verankerd in de PBM-verordening (EU) 2016/425, die eisen stelt aan het ontwerp en de vervaardiging van persoonlijke beschermingsmiddelen. Ook regelt het de vrije verkeer van PBM binnen de Unie.

Toepassingsgebied:

Onder persoonlijke beschermingsmiddelen vallen speciale beschermende kleding en apparaten die worden gebruikt voor zelfbescherming door gebruikers bij gezondheidsbedreigende activiteiten.

Ze worden gebruikt in de gehele commerciële sector, in de gezondheidszorg en door soevereine organisaties (bijv. politie, brandweer of militaire organisaties).

Specifiek geharmoniseerde normen die door de Europese Commissie worden gepubliceerd, stellen specifieke eisen aan de respectieve producten.

Categorieën:

De PBM-verordening verdeelt Persoonlijke Beschermingsmiddelen in drie risicocategorieën die de mate van gevaar weerspiegelen.

Categorie I: Minimale risico's (bijv. veiligheidsbrillen of beschermende handschoenen)
Categorie II: Gemiddelde risico's (bijv. helmen of beschermende kleding tegen snijwonden)
Categorie III: Hoge risico's (PBM die beschermt tegen levensbedreigende gevaren, zoals ademhalingsbeschermingsapparatuur)

Hoe hoger de categorie, hoe complexer de conformiteitsbeoordelingsprocedures die de fabrikant moet uitvoeren.

Voor producten van categorie II is een EU-typeonderzoek door een aangemelde instantie vereist. Voor PBM in categorie III, vanwege het hogere risico, moeten zowel het EU-typeonderzoek als het toezicht door een aangemelde instantie worden uitgevoerd.

Alleen als een EU-typeonderzoeksverklaring beschikbaar is, is de fabrikant bevoegd en verplicht om de CE-markering op zijn product aan te brengen. Voor PBM van categorie III wordt de CE-markering bovendien aangevuld met het registratienummer van de aangemelde instantie die de lopende productie van de fabrikant bewaakt.